Αφιέρωμα στον Γιάνος Βάιντα

Ιδρυτικός Δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής 

Μεγάλος Χορηγός Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Στο πλαίσιο της συνεργασίας με το

Υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ουγγαρίας στην Αθήνα

Το Ωδείο Αθηνών στο πλαίσιο της ένταξης της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας στο καλλιτεχνικό και ακαδημαϊκό του πρόγραμμα τιμά με την συναυλία της 7ης Ιουνίου τον Γιάνος Βάιντα, διαπρεπή συνθέτη της Ουγγαρίας με ιδιαίτερη και επιδραστική θέση στην κεντροευρωπαϊκή μουσική σκηνή. Η παρουσία του στην Αθήνα προσδίδει κύρος και δίνει την ευκαιρία ώστε με αμεσότητα να προσεγγίσουμε μία τόσο διαπρεπή προσωπικότητα.

Γιάνος Βάιντα: Βιογραφικό σημείωμα

Σάντορ Κόβατς

Ο Γιάνος Βάιντα [János Vajda] (γενν. 1949, Μίσκολτς, Ουγγαρία) σπούδασε σύνθεση με τον Έμιλ Πέτροβιτς [Emil Petrovics] στη Μουσική Ακαδημία Φραντς Λιστ (1970-75) στη Βουδαπέστη και διδάσκει στο ίδιο ίδρυμα από το 1981.

Την πρώτη του μεγάλη επιτυχία σημείωσε με την τηλεοπτική όπερα Βαραββάς [Barabbás], που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1977. Το έργο φανέρωσε την αξιοσημείωτη δραματική και σκηνική αίσθηση του συνθέτη στο μουσικό της ιδίωμα, ωστόσο, η σύνθεση αυτή δεν άφησε πίσω της το νεωτερικό-εκφραστικό ύφος που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Ουγγαρία.

Μια σύντομη επίσκεψη στην Ολλανδία για σπουδές με τον Τον ντε Λέου [Ton de Leeuw] (1979-80) διεύρυνε τους ορίζοντες του συνθέτη από πολλές απόψεις. Τέλος, η δεύτερη όπερα του Βάιντα Ο Μάριο και ο μάγος [Mario és a varázsló, 1988] επέφερε ριζικές στιλιστικές αλλαγές στο συνθετικό του ιδίωμα. Το έργο έφτασε σύντομα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις και παρέμεινε στο ρεπερτόριο της Όπερας της Βουδαπέστης. Τον Μάριο ακολούθησε το έργο Λεόντιος και Λένα [Leonce és Léna], με λιμπρέτο βασισμένο στον Μπύχνερ (1999) και αργότερα, το 2007, το έργο Η κυρία Κάρνυο [Karnyóné] βασισμένο στον Τσόκοναϊ [Csokonai], τα έργα Δον Περλιμπλίν [Don Perlimplín] και Δον Κριστόμπαλ [Don Cristóbal], βασισμένα στον Λόρκα [Lorca] (2013) και Ο κατά φαντασίαν ασθενής ή Εταιρεία υποκριτών [A képzelt beteg, avagy őfelsége komédiása], βασισμένο στον Μολιέρο και τον Μπουλγκάκοφ (2020).

Εκτός από τις όπερες, ο συνθέτης έχει γράψει πολλά ορατοριακά έργα, μουσική δωματίου και φωνητικές συνθέσεις. Για την προσφορά του, ο συνθέτης τιμήθηκε το 2003 με το βραβείο Κόσσουτ, την ανώτατη διάκριση της Ουγγρικής Δημοκρατίας.