Η λίμνη των κύκνων

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ

 Χορηγός Μπαλέτου

Η Λίμνη των κύκνων από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφει για οκτώ παραστάσεις στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, μέσα από την επιτυχημένη χορογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Ο Διευθυντής Μπαλέτου της ΕΛΣ ανανεώνει τη ματιά του πάνω στο κλασικό αριστούργημα του Τσαϊκόφσκι, επαναπλαισιώνοντας εκτενή κομμάτια της πρωτότυπης χορογραφίας του μπαλέτου των Πετιπά / Ιβάνοφ, και θέτοντας νέα ερωτήματα αναφορικά με τους τρόπους που μπορούν να «ξαναδιαβαστούν» σήμερα τα μεγάλα έργα του ρεπερτορίου του κλασικού χορού.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος ανασύρει ορισμένους από τους φόβους και τις έμμονες εικόνες της εποχής μας για να καταδυθεί στη δική του λίμνη. Ένα τοπίο σε μια εποχή μετά την καταστροφή. Ένα ερημωμένο βενζινάδικο για να θυμίζει έναν κόσμο που ξέμεινε από καύσιμα. Μια λίμνη όπου το φυσικό και το υπερφυσικό συνυπάρχουν κι εναλλάσσονται. Ο Πρίγκιπας Ζήγκφρηντ –ένας ρομαντικός ήρωας που αναμετράται διαρκώς με το απόλυτο–, το μεταμορφωτικό βλέμμα του οποίου καθορίζει τη μορφή των γύρω του. Το βλέμμα του Ζήγκφρηντ είναι άλλωστε ο κύριος φορέας της αφήγησης. Δικές του φαντασιακές προβολές είναι ο λευκός και ο μαύρος κύκνος, τους οποίους καλείται να κυνηγήσει και να σκοτώσει: καθώς δεν είναι παρά κομμάτια του εαυτού του, το βέλος του τόξου του θα βρει τελικά και τον ίδιο.

Η πρωτότυπη χορογραφία των Πετιπά / Ιβάνοφ κυριαρχεί στη σκηνή της λίμνης, σαν μια τελετουργία που επαναλαμβάνεται στο άχρονο αυτό περιβάλλον. Δημιουργώντας ένα χορογραφικό παλίμψηστο, οι χορευτές εναλλάσσουν το κλασικό με πολλά άλλα χορογραφικά στιλ, από το νεοκλασικό έως το σύγχρονο.

O Κωνσταντίνος Ρήγος σημειώνει: «Στη Λίμνη των κύκνων παρουσιάζω μια εκδοχή που φλερτάρει με τη γοητεία του κλασικού χορού και του νεοκλασικού χορού. Οι ήρωες κρατάνε τα χαρακτηριστικά της κλασικής εκδοχής, μόνον που οι ρόλοι παρουσιάζονται ως προβολές του ίδιου του πρίγκιπα. Βλέπω τους ρόλους του λευκού και του μαύρου κύκνου ως τις δύο πλευρές του ίδιου προσώπου και επιθυμώ να αναδείξω την πάλη ανάμεσά τους. Την αθωότητα και την ανάγκη για αυτοκαταστροφή που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος. Την ανθρώπινη ύπαρξη την έλκει το καλό και το κακό. Αυτό το βρίσκω ιδιοφυές σε αυτό το έργο και είναι ένα από τα στοιχεία που θέλω να αναδείξω».