Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής παράστασης

Μεγάλος χορηγός

Το Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα, ένα έργο που σημάδεψε την καλλιτεχνική δημιουργία της δεκαετίας του ’90, σηματοδοτεί την πολυαναμενόμενη επανένωση των δύο εμβληματικών συνοδοιπόρων της θρυλικής Ομάδας Εδάφους, του Δημήτρη Παπαϊωάννου και του Γιώργου Κουμεντάκη, σε μια νέα ανάγνωση από τον διεθνή μαέστρο Θεόδωρο Κουρεντζή. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Το 1995 στο Παλαιό Εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Νέο Φάληρο η Ομάδα Εδάφους έκανε μια ρωγμή στον χρόνο με την παρουσίαση της παράστασης-εγκατάστασης Ενός λεπτού σιγή, σε σύλληψη, σκηνοθεσία, χορογραφία του Δημήτρη Παπαϊωάννου και μουσική για το πρώτο κεφάλαιο του Γιώργου Κουμεντάκη και για το δεύτερο του Μάνου Χατζιδάκι. Με το τραύμα να παραμένει διαρκές από τον θάνατο από AIDS αγαπημένων φίλων και με τον «φόβο να στοιχειώνει την ερωτική ζωή μιας ολόκληρης γενιάς», ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ζήτησε από τον Γιώργο Κουμεντάκη να συνθέσει μια «καταιγίδα θανάτου» – ένα ρέκβιεμ για εκείνους που χάθηκαν από το AIDS. Στην ίδια παράσταση τη διστακτική ελπίδα για τη ζωή έφερναν τα Τραγούδια της αμαρτίας του Μάνου Χατζιδάκι, σε ποίηση Ντίνου Χριστιανόπουλου.

Τριάντα ένα χρόνια μετά, έπειτα από κύκλους που έχουν ανοίξει και κλείσει και πορείες άλλοτε παράλληλες και άλλοτε αντίθετες, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στήνει τη μεγάλη σκάλα της σκηνικής εγκατάστασης στην Εθνική Λυρική Σκηνή και δουλεύει ξανά από την αρχή πάνω στο Ρέκβιεμ για το τέλος του έρωτα, «ένα από τα δυνατότερα μουσικά έργα του Γιώργου Κουμεντάκη», όπως ο ίδιος αναφέρει. Η σύμπραξη των δύο δημιουργών που άνοιξαν τον δρόμο για μια νέα σκηνική γλώσσα στον χορό, το θέατρο, την όπερα, ακόμα και για τις Τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων, συμπληρώνεται από έναν μεγαλοφυή μαέστρο, το όνομα του οποίου αναγνωρίζεται διεθνώς για τις ιδιοσυγκρασιακές αναγνώσεις σε μεγάλα συμφωνικά έργα και όπερες, τον Θεόδωρο Κουρεντζή.

Στην καλλιτεχνική περίοδο 2025/26, κατά την οποία η ΕΛΣ συνομιλεί με το ιστορικό της παρελθόν, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής και συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης φέρνει στη σκηνή της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος ένα από τα εμβληματικά συμφωνικά έργα της πρώτης δημιουργικής περιόδου του, αναβιώνοντας μετά από τρεις δεκαετίες μια σπουδαία παράσταση-εγκατάσταση με την υπογραφή του Δημήτρη Παπαϊωάννου.

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά τη διάλυση της Ομάδας Εδάφους, η οποία άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή στα δεκαεπτά χρόνια λειτουργίας της, το ελληνικό αλλά και το διεθνές κοινό θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει εκ νέου ένα έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου που ισορροπεί ανάμεσα στο σωματικό θέατρο και την εικαστική εγκατάσταση, πάνω σε ένα μουσικό έργο που αποτελεί έναν πρώιμο δραματικό οπερατικό προάγγελο στη συνθετική διαδρομή του Γιώργου Κουμεντάκη.

Η δυναμική συνεύρεση Παπαϊωάννου – Κουμεντάκη οδήγησε τη δεκαετία του 1990 στην πρώτη δημόσια, ανοιχτή καλλιτεχνική αναγνώριση της επιδημίας του AIDS στην Ελλάδα και των δικαιωμάτων μιας ολόκληρης κοινότητας.