Η Σονάτα του Κρόϊτσερ

Ένα μουσικό αναλόγιο εμπνευσμένο από την ιδιότυπη συνάντηση Μπετόβεν -Τολστόι, μέσω του έργου Η Σονάτα του Κρόιτσερ.

Η σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας Μάγδα Μαυρογιάννη, σε συνεργασία με την πιανίστα Ναταλία Μιχαηλίδου και τον βιολονίστα Γιώργο Δεμερτζή θα παρουσιάσουν ολόκληρη τη σονάτα με τη μορφή ενός ξεχωριστού μουσικού - θεατρικού διαλόγου, ενώ παράλληλα η Μάγδα Μαυρογιάννη θα αφηγηθεί τη συναρπαστική ιστορία του Τολστόι και θα αποκαλύψει το πάθος και τα σημεία επαφής των δύο μεγάλων δημιουργών.

Θα παρουσιαστούν τα έργα:
«Etude» Κρόϊτσερ,
«Valse postume» Chopin
«Η Σονάτα του Κρόιτσερ» Λούντβιχ Β. Μπετόβεν για πιάνο & βιολί Νο 9 σε la majeur op. 47
1.    Adagio Sostenuto - Presto - Adagio - Tempo I
2.    Andante con variationi I-IV
3.    Finale - Presto

H περιπετειώδης ιστορία της Σονάτας του Κρόιτσερ
Όταν ο διάσημος βιολονίστας Μπριτζτάουερ από την Αγγλία επισκέφτηκε τον Μπετόβεν στη Βιέννη, ο συνθέτης, ενθουσια¬σμένος από τη μουσική τους επικοινωνία, την προσωπικότητα και την πα¬ρουσία του μιγάδα βιολονίστα (από μητέρα Πολωνέζα και Ινδιάνο πατέρα), αποφάσισε να γράψει μία σονάτα για να παίξουν μαζί. Η παρουσίαση της Σονάτας ενθουσίασε το κοινό και ο συνθέτης αποφά¬σισε να την αφιερώσει στον βιολονίστα γράφοντας στην παρτιτούρα "Sonata per uno mulaticco lunattico" (σε ελεύθερη μετάφραση: Σονάτα για ένα σεληνιασμένο μιγάδα). Μετά το θρίαμβο οι δύο άνδρες βγήκαν να γιορτάσουν, και εκεί διαφώνησαν για τα μάτια μιας γυναίκας με αποτέλεσμα ο Μπετό¬βεν να σβήσει την αφιέρωση και να δηλώσει ότι θα αφιερώσει τη σονάτα στο μεγαλύτερο βιρτουόζο του βιολιού που διέμενε στο Παρίσι, τον Κρόϊτσερ. Παρ'  όλες τις παρακλήσεις του Μπριτζτάουερ ο Μπετόβεν δεν άλλαξε γνώμη και οι δύο άνδρες χώρισαν, δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ πια, και ο βιολονίστας πέθανε πάμφτωχος και ξεχασμένος σε μια λαϊκή γειτονιά του Λονδίνου. Το 1803 ο συνθέτης αφιέρωσε τη σονάτα στον Τζόζεφ Κρόιτσερ, ο οποίος μη μπορώντας ν' αντιληφθεί τους νέους δρόμους που άνοιγε τότε ο Μπετόβεν στη μουσική, χαρακτήρισε το έργο ακατανόητο και αρνήθηκε να το ερμη¬νεύσει έστω και μία φορά, παρότι χάρη σ' αυτήν την αφιέρωση πέρασε στην αθανασία. Από τότε η "Σονάτα του Κρόιτσερ" έχει ερμηνευθεί και ηχο-γραφηθεί από σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Βίλχεμ Κεμπφ και ο Γεχούντι Μενουχίν.

Το 1891 η "Σονάτα του Κρόιτσερ" ενέπνευσε τον Λέοντα Τολστόι, ο ο¬ποίος έγραψε ένα ομότιτλο δραματικό κοινωνικό μυθιστόρημα, στο οποίο καταδικάζει το γάμο και τον σαρκικό έρωτα. Η μουσική (που ο Τολστόι κατά βάθος αντιπαθούσε) έπαιξε σημαντικό ρόλο στο παρανοϊκό έγκλημα πάθους που κορυφώνει το έργο. Ο ίδιος έλεγε: "Αυτή η σονάτα με μεταφέρει κατευθείαν στην ίδια κατά¬σταση όπου βρισκόταν και ο Μπετόβεν τη στιγμή που έγραφε αυτή τη μουσική.  Συγχωνεύομαι με αυτόν ψυχικά και μεταφέρομαι μαζί του στο έρ¬γο μου. Μα τί πράγμα είναι αυτή η μουσική! Τι δουλειά κάνει; Και γιατί κάνει αυτό που κάνει; Λένε ότι η μουσική εξυψώνει τον άνθρωπο. Ανοησίες ψέματα! Ενεργεί, επηρεάζει τρομερά -μιλώ για τον εαυτό μου- αλλά δεν εξυψώνει καθόλου τη ψυχή. Εξυψώνει ή όχι τη ψυχή -η αλήθεια είναι ότι την οδηγεί στην παραφροσύνη. Η ζήλια τρέφεται όχι μόνο από την απιστία αλλά και από την παράνοια του άλλου. Η σεξουαλικότητα δεν είναι παρά μια καταστροφική παρόρμηση. Ακόμα και ο χριστιανικός γάμος δεν είναι αποδεκτός". Η θέση αυτή του Τολστόι οδήγησε στον αφορισμό του από την Ορθόδο¬ξη Εκκλησία, ενώ το βιβλίο επρόκειτο να απαγορευτεί από τη ρωσική λο¬γοκρισία, αλλά η επίμονη παρέμβαση της Κόμισσας Τολστόι στον Τσάρο οδήγησε τελικά στην κυκλοφορία του μυθιστορήματος.