Θέλω να δω τον Πάπα! Θέλω να δω τον Πάπα!
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Θέλω να δω τον Πάπα!
Καλλιτεχνική Περίοδος 2014/15 - Θεόφραστος Σακελλαρίδης
Απρίλιος 2015 - Μάιος 2015
Δημιουργική Ομάδα

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Ανδρέας Τσελίκας (29, 30/4 - 2, 3/5)
Γιώργος Αραβίδης (5, 6, 7/5)

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Βασίλης Παπαβασιλείου

ΣΚΗΝΙΚΑ - ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
Γιώργος Ζιάκας

ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ
Φώτης Διαμαντόπουλος

ΦΩΤΙΣΜΟΙ
Ελευθερία Ντεκώ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΧΟΡΩΔΙΑΣ
Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Πρωταγωνιστές Παράστασης

ΒΑΡΟΝΑΣ
Παύλος Μαρόπουλος (29/4 - 2, 3, 7/5)
Κωστής Ρασιδάκις (30/4 - 5, 6/5)

ΚΥΡΙΟΣ ΛΑΤΡΟΥΔΗΣ
Βαγγέλης Χατζησίμος (29/4 - 2, 5, 7/5)
Σταμάτης Μπερής (30/4 - 3, 6/5)

ΚΥΡΙΑ ΛΑΤΡΟΥΔΗ
Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη (29/4 - 2, 5, 7/5)
Λυδία Αγγελοπούλου (30/4 - 3, 6/5)

AΝΝΑ
Έλενα Κελεσίδη (29/4 - 2, 5, 7/5)
Δέσποινα Σκαρλάτου (30/4 - 3, 6/5)

ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
Δημήτρης Πακσόγλου (29/4 - 2, 3/5)
Νίκος Στεφάνου (30/4 - 5, 6, 7/5)

ΡΙΤΑ
Γεωργία Ηλιοπούλου (29/4 - 2, 5, 7/5)
Μαρία Κόκκα (30/4 - 3, 6/5)

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Θανάσης Δήμου (29, 30/4 - 2, 3, 5, 6, 7/5)

ΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ
Κώστας Ντότσικας (29/4, 5, 6, 7/5)
Κώστας Μαυρογένης (30/4 - 2, 3/5)

ΜΙΜΗΣ
Νίκος Τσαούσης (29/4 - 2, 5, 7/5)
Αναστάσιος Στέλλας (30/4 - 3, 6/5)

ΠΕΤΡΟΣ
Μανώλης Λορέντζος (29/4 - 2, 5, 7/5)
Σταύρος Γιαννούλης (30/4 - 3, 6/5)

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Οπερέτα

Θέλω να δω τον Πάπα!

Θεόφραστος Σακελλαρίδης

ΠΡΕΜΙΕΡΑ 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015
29, 30 Απριλίου 2015
2, 3, 5, 6, 7 Μαΐου 2015

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ώρα έναρξης: 20.00 | clock

Τιμές εισιτηρίων:

Ζώνη Β: €18 
Ζώνη Α: €25 
Διακεκριμένη Ζώνη: €40
Περιορισμένης ορατότητας: €8
Φοιτητικό, ΑΜΕΑ: €15

Προπώληση εισιτηρίων:

Ταμεία Δημοτικού θεάτρου Πειραιά (Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς)
Τρίτη - Παρασκευή: 10.00-14.00 & 18.00-22.00
Σάββατο & Κυριακή: 13.00-20.00
Tηλ. πωλήσεις: 210 4143310 - 210 4143320
Ηλεκτρονική προπώληση
www.dithepi.gr

Μετά την τεράστια επιτυχία που σημείωσαν οι παραστάσεις της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη "Θέλω να δω τον Πάπα!", στην Αθήνα, η παραγωγή μεταφέρεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για επτά επιπλέον παραστάσεις από τις 29 Απριλίου 2015.

Η ...σκανδαλώδης οπερέτα που προκάλεσε αντιδράσεις την εποχή που γράφτηκε, έγινε αφορμή ακόμα και για έναν φόνο έξω από την Καθολική εκκλησία του Πειραιά, στις 11 Δεκεμβρίου 1921. Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 2015, η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει το "Θέλω να δω τον Πάπα!" στο υποδειγματικά ανακαινισμένο Δημοτικό θέατρο του Πειραιά, σε σκηνοθεσία του σπουδαίου θεατρανθρώπου Βασίλη Παπαβασιλείου.

Μετά τις 8 sold out παραστάσεις που δόθηκαν στο θέατρο Ολύμπια και λόγω της ιδιαιτέρως αυξημένης ζήτησης για τα εισιτήρια της παραγωγής, η ΕΛΣ μεταφέρει την επιτυχημένη παραγωγή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για επτά επιπλέον παραστάσεις, στο πλαίσιο της μόνιμης συνεργασίας των δύο φορέων.
Το Θέλω να δω τον Πάπα! είναι ένα από τα έργα σύγχρονης αστικής θεματολογίας του σπουδαίου Σακελλαρίδη, στα οποία υποσκάπτονται τα θεμέλια της αστικής ζωής και ασκείται βιτριολική κριτική στο θεσμό της οικογένειας. Ακολουθώντας, βεβαίως, τα πρότυπα του είδους, ο συνθέτης (με την ιδιότητα μάλιστα και του λιμπρετίστα στα περισσότερα από τα έργα αυτής της θεματικής) επιδεικνύει ιδιαίτερη μουσικοθεατρική επινοητικότητα στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων που δυναμιτίζουν τις σταθερές της οικογενειακής ζωής.
Η σφιχτή φάρσα του Εννεκέν, στην οποία βασίζεται το Θέλω να δω τον Πάπα!, αποδίδεται σε ρέοντα θεατρικό λόγο από τον Σακελλαρίδη, ο οποίος και στο έργο αυτό επιτυγχάνει μία ιδεώδη δραματουργία διανθίζοντας την πλοκή με τα δεκαπέντε μουσικά νούμερα της οπερέτας.
Η υπόθεση της οπερέτας αφορά τον διακαή πόθο της νεόνυμφης Άννας να δει τον… Πάπα κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού της με τον Αδριανό στην Ιταλία. Καθώς ο σύζυγός της δεν εκπλήρωσε την επιθυμία της, το ζευγάρι διέκοψε το «μήνα του μέλιτος» και επέστρεψε. Ακούγοντας τις συμβουλές της μητέρας της, η Άννα οδήγησε τα πράγματα στα άκρα. Όταν, όμως, συνειδητοποιεί ότι με τη στάση της κινδυνεύει να διαλύσει το γάμο και να χάσει τον αγαπημένο σύζυγό της, αλλάζει συμπεριφορά. Οι παρεξηγήσεις λύνονται και η κατάληξη του έργου είναι για όλους αίσια.
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο θέατρο Παπαϊωάννου από τον ομώνυμο θίασο στις 6 Ιουλίου του 1920. Είχε ολοκληρωθεί από τον συνθέτη του μερικούς μήνες νωρίτερα, τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου. Σημείωσε άμεση επιτυχία, ενώ το ομότιτλο τραγούδι όχι μόνο τραγουδήθηκε, αλλά έγινε και νούμερο επιθεωρήσεων και οπωσδήποτε το μεγάλο σουξέ της χρονιάς. Δόθηκαν 72 παραστάσεις του έργου μέσα στο 1920, κατατάσσοντάς το έτσι στις μεγάλες επιτυχίες της εποχής.
Στην παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης της Ορχήστρας Οπερέτας της ΕΛΣ μοιράζονται οι Ανδρέας Τσελίκας και Γιώργος Αραβίδης, ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει ο σπουδαίος Βασίλης Παπαβασιλείου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι του Γιώργου Ζιάκα, ενώ οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ. Πρωταγωνιστούν καταξιωμένοι Έλληνες μονωδοί της ΕΛΣ.


[Σημείωμα σκηνοθέτη Βασίλη Παπαβασιλείου]

«Η μόνη αληθινή ευτυχία του ανθρώπου είναι ο γάμος!». Με αυτή τη δήλωση εγκαινιάζεται το έργο του Θεόφραστου Σακελλαρίδη και έτσι τίθεται αμέσως σε κίνηση ο μηχανισμός της οπερέτας: η αποδόμηση ενός «πιστεύω» και η αναίρεση μιας ψευδαίσθησης.
Γραμμένος στα τέλη της νεοελληνικής μπελ-επόκ, δύο χρόνια πριν από τη Μικρασιατική καταστροφή, ο Πάπας συνομιλεί με ένα από τα βάθρα του αστικού κόσμου, της ιδεολογίας και της πραγματικότητάς του, τον γάμο. Το κάνει με έναν τρόπο συστατικό του είδους που λέγεται οπερέτα: με ιλαρότητα. Κοντολογίς, ο Σακελλαρίδης βρίσκεται στον αντίποδα του Ίψεν [Ibsen] και του Στρίντμπεργκ [Strindberg]. Η διασκέδαση, βασική αξία και αυτή του αστικού σύμπαντος, υπηρετείται από τη διασταύρωση της πρόζας με τη μουσική, σε επίπεδο φόρμας, και από την παιγνιώδη ανατροπή των βεβαιοτήτων σε επίπεδο δραματουργίας.
Αν, τελικά, πρέπει να συγκρατήσουμε κάτι από το διάβημα του Σακελλαρίδη και τη γενικότερη λειτουργία της οπερέτας, ίσως είναι ακριβώς αυτό: πίσω από τις δογματικές βεβαιότητες και τις αντίστοιχες ακαμψίες διεξάγεται ένας αδυσώπητος αγώνας ανάμεσα στα "θέλω" και τα "πρέπει", ανάμεσα στον κοινωνικό τύπο και τη διασάλευσή του. Υπάρχει ένα πεδίο μάχης ανάμεσα στην επιθυμία και την εκπλήρωσή της, ανάμεσα στην κανονικότητα και την παρέκκλιση. Στην περίπτωση του δράματος ο αγώνας αυτός σηματοδοτείται συχνά από το αίμα, ενώ στην οπερέτα κλείνει σχεδόν πάντα με τον ήχο που συνοδεύει το άνοιγμα της σαμπάνιας».

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά [Ηρώων Πολυτεχνείου 32, Πειραιάς, τηλ.: 210 4143310, 210 4143320]