Τραβιάτα

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ

Χορηγός αφιερώματος στον Νίκο Σ. Πετρόπουλο

Η τελευταία παραγωγή της σεζόν 2025/26 της ΕΛΣ, η αναβίωση της Τραβιάτας, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή με καλοκαιρινές παραστάσεις όπερας στις ιδανικές συνθήκες μιας κλιματιζόμενης αίθουσας.

Το αριστούργημα του Τζουζέππε Βέρντι που υπογράφει ο Νίκος Σ. Πετρόπουλος, μετά τη θριαμβευτική του περιοδεία σε Θεσσαλονίκη και Κίνα, επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή είκοσι πέντε χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του στα Ολύμπια, στο πλαίσιο του αφιερώματος στον σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη, σκηνογράφο και ενδυματολόγο της όπερας.

Ο Πετρόπουλος μας προσφέρει μια ξεχωριστή καρτ ποστάλ του γαλλικού 19ου αιώνα δημιουργώντας μια θεαματική απεικόνιση των σκηνών τόσο στην κατοικία της Βιολέττας Βαλερύ στο Παρίσι όσο και στην εξοχική της κατοικία στα περίχωρα της γαλλικής πρωτεύουσας, με εντυπωσιακά κοστούμια απολύτως συνεπή στο πνεύμα του έργου.

Η όπερα περιγράφει τον έρωτα μιας εταίρας με γόνο καλής οικογένειας του Παρισιού. Η σχέση προκαλεί την αντίδραση της οικογένειας του νέου, το ζευγάρι χωρίζει και ξανασυναντιέται λίγο πριν τον θάνατο της κοπέλας.

Η πρεμιέρα της Τραβιάτας, το 1853 στο Τεάτρο Φενίτσε της Βενετίας, αναφέρεται συνήθως ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες στην ιστορία της όπερας. «Η Τραβιάτα ήταν ένα φιάσκο, μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογία, απλώς έτσι είναι», έγραφε την επομένη κιόλας, στις 7 Μαρτίου 1853, ο Βέρντι στον εκδότη του Τίτο Ρικόρντι. Ενάμιση αιώνα αργότερα, το αριστούργημα του Βέρντι αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του ρεπερτορίου με εκατοντάδες παραστάσεις κάθε χρόνο στις όπερες όλου του κόσμου και με χιλιάδες θεατών να τις παρακολουθούν εκστατικά.

Στην Τραβιάτα ο Βέρντι επιτυγχάνει ένα λεπτομερές ψυχογράφημα της ηρωίδας του. Ανάλογα με τις μεταπτώσεις στην ψυχολογία της, ο Βέρντι συνθέτει για τη φωνή με διαφορετικό τρόπο στην κάθε πράξη. Στην Α΄ Πράξη η ηδονική ελευθεριότητα και το λαμπερό πλην παρακμιακό Παρίσι περιγράφονται με μουσική που απαιτεί δεξιοτεχνικές ικανότητες της υψιφώνου που ερμηνεύει τον ρόλο του τίτλου. Στη Β΄ Πράξη η γαλήνη της ζωής στη φύση και τα βαθιά συναισθήματα της ηρωίδας αποδίδονται με τη θερμή φωνή της λυρικής σοπράνο, ενώ η τραγική κατάληψη του ματαιωμένου έρωτα αναδεικνύεται με τις σκούρες αποχρώσεις της φωνής που εκφράζουν τον πόνο και την απόγνωση.