Ντον Τζοβάννι

Χορηγός

H διεθνής συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τις Όπερες του Γκαίτεμποργκ και της Κοπεγχάγης βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος τον Δεκέμβριο του 2021 χωρίς την παρουσία κοινού και έκανε την πρεμιέρα της στη διαδικτυακή τηλεόραση της ΕΛΣ (GNO TV). Μετά την παρουσίασή του στην Κοπεγχάγη από τη Βασιλική Όπερα της Δανίας, ο Ντον Τζοβάννι επιστρέφει στην Αθήνα για να κάνει πρεμιέρα με την παρουσία κοινού στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο διακεκριμένος σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας της Δανίας Τζων Φούλτζεϊμς. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Στον Ντον Τζοβάννι –ένα από τα ορόσημα του οπερατικού ρεπερτορίου– ο Μότσαρτ αποδίδει με τη μουσική του όλες τις όψεις της πορείας του ανθρώπου που τα βάζει με τον Θεό και παίρνει την τύχη του στα χέρια του. Η υπόθεση αφορά τις ερωτικές περιπέτειες του ακόλαστου Ισπανού ευγενούς Ντον Τζοβάννι. Σε μια από αυτές, αποπειράται να βιάσει την Ντόννα Άννα. Προσπαθώντας να διαφύγει, σκοτώνει τον πατέρα της, ο οποίος επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών προκειμένου να πάρει εκδίκηση. Καθώς ο Ντον Τζοβάννι δεν μετανοεί για όσα έχει πράξει, οδηγείται στην Κόλαση.

O Φούλτζεϊμς τοποθετεί τη δράση της όπερας σε ένα σημερινό ξενοδοχείο, έναν μικρόκοσμο μιας πόλης, έναν τόπο συνάντησης ανθρώπων, όπου το ιδιωτικό γίνεται δημόσιο και ο χρόνος παραμονής είναι περιορισμένος. Ο σκηνοθέτης σημειώνει: «Ο Ντον Τζοβάννι είναι μια όπερα που διαρκεί στον χρόνο επειδή είναι πολύπλευρη· έχει πολύ χιούμορ και σπουδαία θεατρικά σκηνικά, όλα ενταγμένα μέσα σε μια σκοτεινή ιστορία μυστηρίου για έναν αποπλανητή που κάποιος πρέπει να τον σταματήσει. Είναι ένα έργο για το πώς ζούμε μαζί στην κοινωνία και, όπως συμβαίνει πάντα με την όπερα, για το πώς αντιμετωπίζουμε τον θάνατο. Η κορύφωσή του έγκειται στον πολυαναμενόμενο θάνατο του ίδιου του Ντον Τζοβάννι, καθώς προτιμάει τον θάνατο, ακόμα και την κόλαση, από το να απαρνηθεί το ποιος είναι. Ο θάνατός του είναι μια έκφραση της τάξης που επανεπιβεβαιώνει την ισχύ της έναντι της αχαλίνωτης ελευθερίας που εκείνος αντιπροσωπεύει».